SÍNDROME DE HORNER

Definición 

O síndrome de Horner ou tamén denominado Claude-Bernard-Horner é unha combinación dos signos e síntomas que están causados pola interrupción dunha vía nerviosa que vai desde o cerebro hasta o rostro e o ollo de cada lado do corpo.
Este síndrome fai que a pupila se contraria e o parpado caía e a sudoración disminuií no lado afectado.


Signos e síntomas  

O sindrome de Horner xeneralemnte afecta so a un lado da cara. Os signos e síntomas máis comúns son :

• Párpado caído (ptosis)
• Afundimento do globo ocular dentro da cara. 
• Disminución da sudoración no lado afectado da cara. (anihidriosis).
• Pupilas de distinto tamaño (anisocoria).
• Elevación leve do parpado inferior.
• Apertura escasa ou tardía (dilatación) da pupila afectada con luz tenue. 
• Pupila persistentemente pequena (miosis).

En nenos hai síntomas e signos adicionales:

• Cor do iris maís claro no ollo afectado (neno <1 ano)
• Aunsencia de rubor no lado afectado

Diagnóstico 

Para diagnósticar esta enfermidade é necesario realizarar un exame ocular. Este exame consiste en introducir unha gota no ollo que esta san e comparar as reacicóns que se produce nun ollo e no outro, os resultados que pode mostrar este exame son:

• Cambios na forma en que se abre e se cerra a pupila. 
• Caída do parpado. 
• Ollo vermello.

Dependendo da causa da que se sospeite, realizaranse exames como:

• Imaxes por resonancia magnética.
• Ecográfia carotídea. 
• Radiografía de tórax.
• Tomografía computerizada (TC). 
• Diagnóstico por imaxes radiográficas. 
• Punción raquídea. 
• Angiograma (exame dos vasos sanguíneos da cabeza).

Tratamento

 Non existe un tratamento específico para o síndrome de Horner, si non que o tratamento vai a depender da causa subxacente.

Pronóstico 

O pronóstico vai a depender de si o tratamento da causa que causou este síndrome é efectivo.

Prevalencia

 A prevalencia desta enfermidade é descoñecida.